Vandaag is het weer zover en wordt er van mij verwacht weer een stukje in te spreken voor de rubriek " Is Getekend" voor radio Vechtdal FM. Maar waar moet ik het over hebben en wat is leuk genoeg? De weken vlogen voorbij en eigenlijk ben ik nu met veel meer andere dingen bezig dan in mijn praktijk. Wanneer ik zo eens ga filteren en kijk waar ik mijn aandacht wel op heb dan lijkt het net of het allemaal op veilig vlak is. Rustig als Mantelzorgondersteuner helpen waar nodig is. Dingen doen met de kleinkinderen, beetje lezen, in de tuin werken, wandelen enzovoort.
Maar dan realiseer ik me dat ik de afgelopen periode juist heel erg bezig ben geweest met coachen. Niet gewoon coachen maar ik ben bij allerlei paarden op bezoek geweest om verschillende rassen eens van dichtbij te bekijken en te voelen. Bij een van die bezoekjes werd al snel duidelijk dat het niet voor niks was dat ik er was want de vorige eigenaar was overleden en tijdens de rit door het bos (een echt cadeautje voor mij) reed voor mijn gevoel die eigenaar met ons mee op de bok. Omdat het zo'n geluksmoment was en we helemaal in een flow zaten kon ik heel goed de signalen van de overledene oppikken en aan de persoon die naast me zat een boodschap doorgeven. Voor mij ook weer een duidelijke aanwijzing dat overledenen wel een manier vinden om in contact te komen met achterblijvers. Hiervoor hoef je niet altijd een afspraak te maken in een praktijkruimte maar door goed te luisteren en vragen te stellen kun je vaak zelf al in contact komen met je dierbare.
Was getekend Inge Kuik-Huzen
Comments